W świecie projektowania motoryzacyjnego niektóre z najpiękniejszych koncepcji nigdy nie trafiają do produkcji. Doskonałym tego przykładem jest Peugeot Nautilus z 1997 r., będący owocem współpracy Peugeota i Pininfariny. Podczas gdy Pininfarina zasłynęła dzięki włoskim arcydziełom, trwająca od kilkudziesięciu lat współpraca z Peugeotem dała światu jedną z najbardziej imponujących – i ostatecznie niezrealizowanych – wizji francuskiego luksusu.
Długoterminowa współpraca
Współpraca Pininfariny z Peugeotem sięga końca lat dwudziestych XX wieku, jeszcze przed oficjalnym założeniem domu projektowego w Turynie. Wczesne prace obejmowały produkcję niestandardowych korpusów dla Quadrilette, ale współpraca ewoluowała z biegiem czasu. Do połowy XX wieku Pininfarina budowała dla Peugeota całe samochody, zaczynając od kabrioletu 404. Ta współpraca osiągnęła swój szczyt wraz z pojawieniem się kultowego coupe 406 w 1996 roku.
Koncepcja Nautilusa: atak na niemiecką elitę
Koncepcyjny Nautilus, zaprezentowany podczas Salonu Samochodowego w Genewie w 1997 r., był odważnym stwierdzeniem. Peugeot, wspierany przez Pininfarinę, chciał bezpośrednio rzucić wyzwanie dominacji Mercedes-Benz, BMW i Audi w segmencie luksusowych sedanów. Był to ambitny cel, zwłaszcza biorąc pod uwagę trudności Peugeota w konkurowaniu na tym rynku z niemieckimi producentami samochodów. Późniejsza limuzyna 607 nigdy nie osiągnęła prawdziwego parytetu, a nawet nowoczesne 508 i DS9 nie były w stanie całkowicie zniwelować tej luki.
Wyrafinowany podkład z wadą
Nautilus był oszałamiający wizualnie, z płynnymi powierzchniami i ukrytymi klamkami drzwi, przypominającymi design Alfy Romeo. Jednakże został zasadniczo zbudowany na przestarzałej platformie 605, wprowadzonej w 1989 roku. Pininfarina zasadniczo ulepszyła istniejącą limuzynę executive, próbując wysunąć ją w przyszłość. Projektem kierował Ken Okuyama, znany z pracy nad Ferrari Enzo, który sprytnie stworzył iluzję proporcji napędu na tylne koła, pomimo zachowania napędu na przednie koła.
Wyprzedził swój czas
Koncepcja była znacznie większa niż model 605 i rozciągała się na prawie pięć metrów długości. Miał eleganckie 19-calowe koła i nowoczesny design, który nadawał 605 przestarzały wygląd. Warto zauważyć, że Nautilus posiadał funkcje, które wyprzedzały swoje czasy, takie jak lusterka boczne z kamerą i zintegrowane klamki drzwi. Wnętrze było równie postępowe, z podwójnymi ekranami i futurystyczną tablicą przyrządów ukrytą za podnoszoną maską.
Patrzenie w przyszłość
Chociaż Nautilus nigdy nie wszedł do produkcji, przewidywał elementy późniejszych projektów Peugeota. Przód był inspirowany Peugeotem 407 z 2004 roku, natomiast panoramiczny dach przewidywał podobne cechy w modelach takich jak kombi 308 z początku XXI wieku. Kształt samochodu mógł nawet być inspiracją dla Maserati Quattroporte, również zaprojektowanego przez Kena Okuyamę.
Kontrola rzeczywistości
Pod eleganckim wyglądem zewnętrznym znajdował się ten sam 3,0-litrowy silnik V6, co w modelu 605, wytwarzający 197 koni mechanicznych i przekazujący moc na przednie koła za pośrednictwem pięciobiegowej manualnej skrzyni biegów. Biorąc pod uwagę zwiększoną masę Nautilusa, jego osiągi były prawdopodobnie rozczarowujące. Koncepcja nigdy nie była przeznaczona do produkcji; posłużyło to jako demonstracja zdolności Pininfariny do wyobrażenia sobie flagowego Peugeota.
Wkrótce po debiucie Peugeot przeniósł dział stylizacji do własnego wnętrza, kończąc długoletnią współpracę. Dziś Stellantis, spółka matka Peugeota, ma inne marki – Alfa Romeo i Maserati – lepiej przygotowane do konkurowania na rynku ekskluzywnych sedanów. Nautilus pozostaje pięknym, zapomnianym marzeniem.
Ostatecznie Peugeot Nautilus był odważną, ale niepraktyczną wizją francuskiego luksusu, która nigdy nie doszła do skutku. Jest to świadectwo siły projektowania samochodów i surowej rzeczywistości ograniczeń produkcyjnych.
